(1847-1883)

Υιός του Κωνσταντίνου (1810-1871) και της Αικατερίνης (1820-1856) και αδελφός του Αριστείδη (1844-1881). Χημικός. Σπουδάζων έτι εν Ζυρίχη εδημοσίευσε (1868) την και σήμερον ισχύουσαν θεωρίαν [Dossios, Jahresber. für Chem. 92 (1867); L. Dossios, Vierteljahrsschrift der Zürcherischen naturforschenden Gesellschaft 8, 1 (1867)] των κεκορεσμένων διαλυμάτων, ένθα παραβάλλει τα διαλελυμένα μόρια προς τα μόρια των κεκορεσμένων ατμών των υπερκειμένων της υγράς φάσεως. Επίσης εξετέλεσε κλασσικόν προσδιορισμόν της διαλυτότητος του ιωδίου εντός διαλύματος ιωδιούχου καλίου [Wilh. Weith und L. Dossios, Über die Lösungen von Jod in Wasser und in wässrigem Jodkalium, Vierteljahrsschrift der Zürcherischen naturforschenden Gesellschaft 13, 1-20 258-267 (1868); Zeitsch. f. Chem., 5, 379 (1869), περίληψη: J. Pharm. Chim. (4) 11, 94-96 (1870)].
Εχρημάτισεν υφηγητής της Χημείας (1871) [μεταγραφή πρακτικών Φιλοσοφικής Σχολής 17/9/1868 και εναρκτήρια διάλεξη] και τμηματάρχης των Μεταλλείων.

Έγραψε:

• "Περί θερμότητος" (1869) [το πλήρες βιβλίο με την εναρκτήρια διάλεξη υφηγεσίας από την συλλογή Ανέμη του Πανεπιστημίου Κρήτης]
• "Στοιχειώδη μαθήματα τεχνολογικής Χημείας" (1871) [από την συλλογή Ανέμη]
• "Περί βιομηχανίας εν Ελλάδι" (1871) [από το αρχείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης] [εξώφυλλο]
• ["Ο περί υπάρξεως αγών" (1874)]
• "Μελέται περί τινων συγχρόνων ζητημάτων" (1874), ένθα εξετάζει τα περί παραχωρήσεως μεταλλίων, τα της μέσης εκπαιδεύσεως και τα περί μέσων συγκοινωνίας.