Αναστάσιος Κώνστας ή Φουσαΐτης

(1802-1878)

Απεβίωσεν εν προβεβηκυία ηλικία ο εν αποστρατεία αντισυνταγματάρχης Αναστάσιος Κώνστας και ετάφη μετά της οφειλομένης εις τον βαθμόν του στρατιωτικής πομπής. Ο μακαρίτης λείψανον του ιερού αγώνος, πολλάς προσέφερε τη πατρίδι υπηρεσίας, και κατά τας ώρας των κινδύνων της και μετά την απελευθέρωσίν της. Η αγνότης των αισθημάτων του και η απλότης των ηθών του, εκ πρώτης όψεως εμαρτύρουν οπόσον μεγάλη ήτον η γενεά του 1821. Ο μακαρίτης και ως πολίτης ήτον αγαθός και δίκαιος, διότι ουδέποτε εφθόνησεν ή έβλαψέ τινα. Πατήρ φιλόστοργος και εν πενία διάγων, εχρησιμοποίει την σύνταξίν του, το μόνον εκ των αγώνων του κέρδος, εις την ανατροφήν και εκπαίδευσιν των τέκνων του, εγκατέλιπε δε το ζην ηυχαριστημένος ότι εξεπλήρωσεν ως άνθρωπος το εις την κοινωνίαν οφειλόμενον καθήκον. Οι πολίται πάσης τάξεως τιμώντες την μνήμην του συνώδευσαν τον νεκρόν μέχρι της τελευταίας του κατοικίας.

Σφιγξ (εφημερίδα Θηβών) 9 Αυγούστου 1878

όπως φαίνεται στις σελίδες 1 και 2. [Πηγή: Βιβλιοθήκη Βουλής: 1 και 2]

[Το παραπάνω κείμενο περιλαμβάνεται εν μέρει στο http://drixoutispanagiotis.blogspot.com/p/blog-page_21.html με το εξής απόσπασμα.]

Υπήρξε αξιωματικός του στρατού κατά την επανάσταση του 1821 με Α.Μ. 2683, σύζυγος της Τριανταφυλλιάς το γένος Κόνιαρη καταγομένης από τα περίχωρα των Θηβών και πατέρας του Στεφάνου Κώνστα.

Στο κείμενο ΤΑΝΑΓΡΑ «ΜΠΡΑΤΣΙ» του ΔΡΙΧΟΥΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, Προεδρου του πολ/κου συλλογου Ταναγρας «Ποιμανδρος», στο περιοδικο «Αρβανον» Οκτωβριος-Δεκεμβριος 1999, το οποίο παρατίθεται στην ιστοσελίδα http://ellines-albanoi.blogspot.com/2009_09_01_archive.html αναφέρεται ο Αναστάσιος Φουσαΐτης ως Ταναγραίος αγωνιστής, αξιωματικός με Α.Μ. 2683.

Ο πατήρ του Αναστασίου Κώνστα, όστις ήτο Ταναγραίος εγκατεστημένος εις Κάλαμον του Ωρωπού, φονεύσας Τούρκον τινά εφυγοδίκει. Επειδή η σύλληψίς του δεν ήτο δυνατή, αι τουρκικαί αρχαί απεφάσισαν να συλλάβωσι τον μεγαλύτερον υιόν του, Αναστάσιον, ίνα εξαναγκάσωσι τον πατέρα του εις παράδοσιν. Αντιληφθείς τούτο ο Αναστάσιος ανεχώρησεν εκ Καλάμου και κατέφυγεν εις την επί του Κιθαιρώνος κειμένην μονήν της Αγίας Τριάδος των Πλαταιών, ένθα προσελήφθη εις την ποιμενικήν υπηρεσίαν αυτής. Εκραγείσης της επαναστάσεως ο Αναστάσιος Κώνστας εγκατέλιπε την ποιμενικήν του ράβδον και οπλισθείς ετέθη επί κεφαλής των Κουκλαίων και ευρέθη μεταξύ των πολιορκητών των Θηβών. Μετά την φυγήν των Τούρκων εκ Θηβών ο Αναστάσιος Κώνστας ηγούμενος μετά του Ιω. Φίλη των Πλαταιέων, κατέλαβε μετά των λοιπών Θηβαίων επαναστατών τον Ανηφορίτην. Εκεί έμεινε μέχρι του Ιουνίου, οπόταν μετέβη εις Αθήνας και μετά του αδελφού του Ιωάννου κατετάχθησαν εις το εκλεκτόν σώμα του Νοταρά, υφ' ον γενναίως επολέμησεν εις πλείστας μάχας. Βραδύτερον ηκολούθησε τον Καραϊσκάκην εις την γνωστήν νικηφόρον εκστρατείαν και επολέμησεν έχων τον βαθμόν εκατοντάρχου εν Δομβραίνη και εν Αραχώβη ένθα ετραυματίσθη εις την χείρα και τον θώρακα. Καθ' όλην την διάρκειαν την επαναστάσεως υπήρξε πιστός εκτελεστής του καθήκοντος, γενναίως αγωνισθείς πάντοτε. Τιμηθείς υπό της πατρίδος του διά του βαθμού αξιωματικού απέθανε τω 1878 διατελών απόστρατος αντισυνταγματάρχης της φάλαγγος, αφήσας τέκνα επιφανή καταλαβόντα θέσιν εν τη κοινωνία.

Πηγή: Γεωργ. Τσεβά, Ιστορία των Θηβών, τομ. Β', σελ. 271

Έγγραφο ευχαριστήριο από τον υπουργό Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως προς τον Αναστάσιον Κώνστα, συνταγματάρχην στις 2/11/1871 για την προσφορά του αρχαιοτήτων.